ΟΧΙ στο συγκεκριμένο μνημόνιο

του Παναγιώτη Καρβέλη*

Όπως όλοι γνώριζουμε περίπου πριν από ένα χρόνο η κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από το ΛΑ.Ο.Σ και τη Ντόρα Μπακογιάννη αποφασίσε να ζητήσει οικονομική βοήθεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις τρέχουσες δανειακές τις υποχρεώσεις, με απλά λόγια ώστε η χώρα να αποφύγει τη πτώχευση. Η Ελλάδα πήρε από το νεοσύστατο «μηχανισμό στήριξης» το ποσό των 110 δις ευρώ, τότε αρκετοί ευρωπαίοι οικονομολόγοι διατύπωσαν την απόψη πως η Ελλάδα άνοιξε τη «κερκόπορτα» στο ΔΝΤ (δηλαδή στην Αμερική) ώστε να έχει λόγο στα οικονομικά των χωρών της ευρωζώνης. Κρίνοντας από την εξέλιξη της ιστορίας είχαν δίκιο καθώς λίγους μήνες μετά η Ιρλανδία και προχτές μόλις η Πορτογαλία δέχτηκαν τη «βοήθεια» του μηχανισμού και επιβεβαίωσαν το ρόλο τους ως P.I.G.S.

Για τους μη γνωρίζοντες ως «pigs» δηλαδή γουρούνια χαρακτηρίζονται οι χώρες της ευρωζώνης με τις πιο αδύναμες οικονομίες Portugal , Ireland, Greece , Spain .

Μέχρι στιγμής μόνο η Ισπανία «διαφεύγει τη σύλληψη από το ΔΝΤ» να δούμε αν τελικά θα γλιτώσει.

Από την υπογραφή του μνημονιού μέχρι και σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχουν χαθεί πολλές ώρες σε ατέρμονες τηλεοπτικές συζητήσεις. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει πως δεν υπήρχε άλλη λύση και έπρεπε να επιλέξει μνημόνιο ή χρεοκωπία καθώς παρέλαβε μια καταχρεωμένη χώρα. Η ΝΔ καταγγέλει το μνημόνιο καθώς οδηγεί σε ύφεση, ανεργία και δεν λύνει το πρόβλημα της χώρας αντίθετα το επιδεινώνει. Το ΛΑΟΣ «παίζει μπάλα» με όλους και η Ντόρα Μπακογιάννη ως πόντιος πιλάτος, δημιούργησε νέο κόμμα, πετάει πετραδάκια στη τζαμαρία και παριστάνει την αθώα περιστερά.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στον Οκτώβριο του 2009. Το ΠΑΣΟΚ με προεκλογικό σύνθημα το «λεφτά υπάρχουν» και ευαγγελιζόμενο παροχές προς τους αδυνάτους  και αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις πάνω από το πληθωρισμό ,παίρνει την εξουσία με 11 μονάδες διαφορά από τη διαλυμένη από τα σκάνδαλα ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Τότε το spread (επιτόκιο δανεισμού) για τα ελληνικά δεκαετή ομόλογα ήταν στις 133 μονάδες βάσης.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός πλέον θα πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό, να δώσει δηλαδή στο λαό αυτά που υποσχέθηκε τι να λάβεις όμως παρά του μη έχοντος;

Τότε ακολουθόντας την προσφιλή τακτική όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα ρίχνει όλο το φταίξιμο στο προκατοχό του. Οι εκφράσεις «κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα» , « δεν υπάρχει σάλιο», «μαζί τα φάγαμε τα λεφτά» φτάνουν στα αυτιά των δανειστών μας. Το ελληνικό επιτόκιο δανεισμού «τρέχει» σε ξέφρενο ρύθμο και στους επόμενους μήνες φτάνει και ξεπερνάει τις 900 μονάδες βάσης. Η κρίση χρέους μετατρέπεται σε κρίση δανεισμού και η κυβέρνηση δέσμια και των δικών της λαθών σύρεται μια ώρα γρηγορότερα στο καταδικαστικό μνημόνιο.

Ένα χρόνο τώρα λοιπόν όλοι αναλωνόμαστε σε κοκκορομαχίες για το ποιός φταίει και αν τελικά μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει το μνημόνιο.

Κατά τη γνώμη μου οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δυστυχώς στερούνται σοβαρότητας , τη δύσκολη αυτή στιγμή θεωρώ πως βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος!

Το πρόβλημα βρίσκεται όχι στο μνημόνιο , αλλά στο συγκεκριμένο μνημόνιο. Για να γίνω πιο σαφής θεωρώ πως η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα αναγκαζόταν να υπογράψει κάποια δανειακή σύμβαση αντίστοιχη του σημερινού μνημονίου. Το είχε δηλώσει στη βουλή των ελλήνων άλλωστε το Μαίο του 2009 ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος « πως αν δε συμβεί αλλαγή στα οικονομικά της χώρας σε 1 χρόνο από σήμερα δε θα μπορούμε να βγούμε στις αγορές», δυστυχώς η κυβέρνηση Καραμανλή φοβούμενη το πολιτικό κόστος δεν αντέδρασε τότε και λίγους μήνες μετά ουσιαστικά παραιτήθηκε. Τότε μπήκε το «νερό στο αυλάκι» για την επερχόμενη χρεωκοπία της χώρας.

Κατά την αποψή μου το πρόβλημα βρίσκεται στο συγκεκριμένο μνημόνιο και στους όρους δημοσιονομικής συρρίκνωσης που αυτό έχει φέρει, συρρικνώνοντας έτσι και τα εισοδήματα στη χώρα βυθιζοντάς την σε ύφεση μεγαλύτερη και του 7%!

Πιστεύω πως ο Γ. Παπανδρέου έπεσε μέσα στη παγίδα που είχε στήσει ο ίδιος για τη ΝΔ και μαζί του έπεσε και όλη η Ελλάδα. Δυσφήμισε τη χώρα τόσο πολύ στο εξωτερικό μόνο και μόνο για να γίνει αρεστός στο κομματικό του πυρήνα που τελικά αναγκάστηκε να υπογράψει ότι κείμενο του έδιναν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Ο Γιώργος Παπανδρέου υπέγραψε το μνημόνιο πιεζόμενος τόσο πολύ από τις συγκυρίες χωρίς ουσιαστικά να καταλαβαίνει τι υπογράφει! Απόδειξη το πόσο πάλεψε πρόσφατα να μειώσει το επιτόκιο δανεισμού των 110 δις ευρώ κατά 1% κάτι και που πέτυχε.

Κλείνοντας, θέλω να ξανατονίσω πως κατά την αποψή μου πρόβλημα δεν αποτελεί ο όρος μνημόνιο ,αλλά το συγκεκριμένο ντροπιστικό και τοκογλυφικό μνημόνιο που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση.

Δυστυχώς , η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας μας ολοένα και θα αγριεύει χωρίς να υπάρχει ακόμα το παραμικρό φως για έξοδο από το τούνελ της ύφεσης. Εύχομαι μόνο να βρεθούν σύντομα οι «κατάλληλοι τιμονιέρηδες» οι οποίοι θα διαπραγματευτούν σκληρά, δε θα διστάσουν και να εκβιάσουν τους δανειστές μας για  τη σταθερότητα του ευρώ και της ευρωζώνης και στο τέλος τουλάχιστον να γλιτώσουμε τη χρεοκωπία.

* ο Παναγιώτης Καρβέλης είναι οικονομολόγος, μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου